Aankomst Kendautana
05 September 2014 | Nederland, Nederland
Kendautana is een authentiek dorp waar de tijd heeft stilgestaan. Gasloos, stroomloos, maar zeker niet arm...wellicht is er weinig geld of mooie spullen maar er heerst harmonie, blijdschap, liefde en geluk van ongekende kwaliteit. Dit blijkt wel aan de ontvangstceremonie. Zang, dans, feest dat de eerste "buitenlanders" hun dorp bezoeken. Het deed me denken aan het mooie Wae Rebo in Flores. In tegenstelling tot de os in Wae Rebo was er nu een groot varken wat voor de nieuwe gasten werd opgediend. Twee speersteken en een straal bloed deden een expeditielid tegen de vlakte gaan. Ikzelf vond het bijzonder wreed. We maakte kennis met Adi (Adrianus) die "Tamo"(naamsgenoot) blijkt te zijn. Wat een fantastische vent. Er word in het dorp een biogasinstallatie gebouwd. Het bouwen van zo'n installatie begint met het met de hand uithakken van ongeveer 3 m3 kalk houdende steen waarna de 10 dikke betonvloer (even omscheppen) wordt gelegd. Vervolgens wordt er in de rondte een muur gemetseld van 80 cm hoog. Ik heb ook meegewerkt deze twee dagen maar ik was kapot. En zij gingen door...wat een enthousiasme om de installatie af te bouwen zeg...samen staan ze sterk en ze doen het zonder betaald te krijgen. Na twee dagen in het dorp te zijn geweest en met vreselijk weinig slaap op een dun matje op een bamboehouten verhoogde vloer te hebben geslapen, op naar het strand.
Dat was nodig ook want iedereen begon na drie dagen zonder douche al aardig te stinken. We gingen met alle expeditieleden op authentieke vissersbootjes vissen...tenminste dat dacht ik... Het bleek dat we een mooie shot gingen maken voor de docu. Er was immers geen aas mee aan boord;)
Die laatste avond in het dorp wilde ik mijn meegenomen cadeautjes voor de kids geven toen Adi aangaf dat anders te willen doen. Binnen no time stonden er 40 kids binnen in de gemeenschappelijke hut en kwamen er speeches van Adi en Father Micheal.
De kleurboeken, potloden en stiften werden met veel belangstelling overhandigd aan de leraar en lerares. Met een kusje op z'n Indonesische...(neusje neusje) Bijzonder!
Na een mooi afscheid stapten we weer in de wagens om naar het volgende dorp te rijden...Lewa..!
Dat was nodig ook want iedereen begon na drie dagen zonder douche al aardig te stinken. We gingen met alle expeditieleden op authentieke vissersbootjes vissen...tenminste dat dacht ik... Het bleek dat we een mooie shot gingen maken voor de docu. Er was immers geen aas mee aan boord;)
Die laatste avond in het dorp wilde ik mijn meegenomen cadeautjes voor de kids geven toen Adi aangaf dat anders te willen doen. Binnen no time stonden er 40 kids binnen in de gemeenschappelijke hut en kwamen er speeches van Adi en Father Micheal.
De kleurboeken, potloden en stiften werden met veel belangstelling overhandigd aan de leraar en lerares. Met een kusje op z'n Indonesische...(neusje neusje) Bijzonder!
Na een mooi afscheid stapten we weer in de wagens om naar het volgende dorp te rijden...Lewa..!
-
05 September 2014 - 12:46
Marina:
Super cool om te lezen! Je bent goed bezig voor de mens! Ga zo door. :-) -
06 September 2014 - 00:17
JeZus:
geniet sweetie X
-
06 September 2014 - 00:37
CinniejPinniej:
Leuk je verhalen te lezen oompie. En wat maak je weer veel mee. Echt super gaaaaaffff! Geniet er nog even van. Groetjes van ons x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
